Flight Day.
We zijn klaar voor ons "Te land, ter zee en in de lucht" avontuur. Na gisteravond nog even snel naar de huisartsenpost te zijn geweest, omdat Jan een haar in zijn oog had. Deze kregen we er zelf niet uit en dat deed wel goed zeer. Gelukkig kon de dokter het wel en met een zalfje stonden we vrij snel weer buiten.
We gaan met de auto naar station Mariahoeve. Vrienden halen deze vanavond op en brengen hem de avond voor we weer terugkomen weer hier naartoe.
De trein naar Schiphol gaat om 5.45 uur. We zijn blij met onze 1e klas upgrade, want nu kunnen we lekker zitten. Haha, er zit werkelijk niemand in de trein.
Het is niet druk op Schiphol en al snel hebben we de koffers ingecheckt (tot Vancouver) en zijn we door de security. We nemen een koffie en een jus d' O voor € 11,- en lopen een beetje heen en weer. Veel is er niet te beleven. Dus bij de gate dan maar even zitten lezen. Om 08.25 uur kunnen we boarden, we gaan met een bus naar het vliegtuig en om 09.02 uur, 7 minuten te laat, vertrekken we naar München met de Cityhopper van Lufthansa.
Een uur later komen we aan en kopen voor € 25,- per persoon toegang tot de business lounge. Daar kunnen we lekker zitten en zijn er happen en drankjes te krijgen. Hoewel het aanbod niet enorm is, hebben we er geen spijt van en laten we het ons goed smaken. We gebruiken een ontbijt met koffie/sap, de lunch met een biertje en een bubbeltje en nog een drankje.
Om 14.55 uur kunnen we weer naar de gate. Om 15.45 uur, 20 minuten te laat, stijgen we op. Ditmaal zitten we in een A 330-300. De premium economy is een goede keuze. Goede stoelen, veel beenruimte en een groot scherm per persoon met veel keuze in films, maar liefst keuze uit 132 stuks, en ander entertainment.
We krijgen een sapje (helaas geen champagne), een warm doekje en we gaan een film kijken. Dat valt voor mij nog niet mee. Jammer dat mijn scherm regelmatig hapert en soms zelfs uitvalt. Gelukkig vindt hij steeds weer terug waar ik gebleven was. Tussendoor wordt eerst nog een drankje met een knabbel en later het eten geserveerd. We eten van porseleinen servies. De kip smaakt best, maar de polenta is yeaghh.... Ik zit te drogen van een natte bil/been, van het glas bier van Jan wat omviel. Gelukkig vlekt bier niet. Jan heeft nog wel last van zijn oog, maar niet meer continue. Het ziet er wel heel akelig rood uit. Zo'n soort horrorfilm-oog. Om de zoveel tijd doe ik er zalf in en we hopen dat het snel beter is. Op dit moment hebben we nog 6.15 uur te gaan voor we in Vancouver zijn.
Vancouver blijkt een aangenaam vliegveld. We hebben de koffers binnen redelijke tijd, de (zelfscan)douane met controle door een mannetje is een wassen neus, ondanks dat de scan geen foto van Jan wilde maken. Hij bleef maar zeggen dat hij zijn zonnebril af moest zetten, maar die had hij niet op. Waarschijnlijk komt het door zijn rode oog. Niemand was geïnteresseerd in wat we in de koffers hebben, dus stonden we vlot buiten. We hadden even aan een vrijwilliger bij de info gevraagd waar de hotelshuttle te vinden was en hij zei dat die vanzelf langs zou komen. Jan vertrouwde hier niet helemaal op en belde zelf even naar het hotel en terwijl hij dat deed, kwam de meneer van de info naar ons toe (helemaal naar buiten) om te vertellen dat hij verkeerde informatie had gegeven. Keurig, zie ik ze in Nederland nog niet doen. Helaas duurde het wel bijna een half uur voordat de shuttle er was, maar 10 minuten later waren we in het hotel.
Het ziet er prima uit, het Quality Hotel Airport South in Richmond.
Op de kamer via whats app contact gezocht met Margaret, mijn oud collega die voor een aantal maanden in Canada is om familiezaken te regelen. We hadden afgesproken om met haar te gaan eten. Ze had een tafel gereserveerd bij de White Spot en dat zou voor ons 800 m. lopen zijn. Zij was al in de buurt, liet ze ons weten. Bij de receptie de weg naar no 3 Rd gevraagd en gaan lopen. Daar bleek dat ze er nog niet was, dus hebben we even gewacht. We vroegen de serveerster of er al een mevrouw alleen gearriveerd was, maar dat was niet zo. We zeiden dat er een tafel gereserveerd was voor 3 personen, maar toen zei ze dat ze geen reserveringen aannemen onder de 5 personen. Dan zitten we dus in het verkeerde restaurant! Maar hoe kan dat? Het is de White Spot en het is no 3 Rd. Is er nog een dan misschien? Dat blijkt zo te zijn. Dus na wat appjes over en weer, weer in de benen naar het goede restaurant. Al van verre zien we haar buiten staan zwaaien. Fase 1 gelukt dus. Het was heel gezellig en fijn om bezig gehouden te worden. Met 9 uur tijdverschil is het op dit moment van de dag anders niet eenvoudig om wakker te blijven.
Om 21.45 uur gaan we naar bed.
Volgende dag