We zijn vannacht vaak wakker geweest. Het ligt niet aan het bed, want dat lag heerlijk. Waarschijnlijk waren er te veel indrukken die verwerkt moesten worden.
Om 6 uur ging de wekker. Was best vroeg, dus we konden rustig aan doen. Douchen en nog even lezen voordat Meghan kwam.
Dennis en Ruth gingen toch niet mee, dus we waren met z'n drieën. Verder helemaal niemand buiten. Geweldig. We vonden op het veld een slapende beer (sleeping beauty). Dezelfde die we gisteren achter op het veld achter de boompjes zagen. Ze bleef gewoon liggen. Af en toe keek ze even op, maar was verder volkomen op haar gemak. Op zoek naar nog een andere zagen we de jonge donkere die gisteravond wegrende. Dat deed hij nu weer. Dat is niet zo'n held dus. Nog een beetje verder gereden tot het eind van de loop, die overigens goed modderig is. Jan z'n jas zat onder de modderspetters van gisteren. Dat zagen we nu pas, nu het droog is. Meghan zei dat, als ze binnenkort een dag vrij is, ze het pad gaat repareren. Wij hebben een ander beeld bij een vrije dag, maar goed. Het is een prachtige lucht met hier en daar een stipje blauw, maar nog wel fris, zo vroeg.
Om 8 uur schoven we aan aan het ontbijt. Luxe boerenomelet, hashbrowns, als je wilde havermout en yoghurt. Weer niks mis mee.
Om 10 uur vertrekt het vliegtuig, dus we gaan pakken en hebben dan nog 45 minuten voor Meghan ons komt halen om naar het strand te gaan. We gaan nog even een wandelingetje maken. Niks meer gezien, behalve een flinke pootafdruk op het pad (wat ook als start- en landingsbaan gebruikt wordt overigens).
Om 5 voor 10 worden we opgehaald. Het vliegtuig(je) staat al klaar. Een Cessna voor 4 personen van 120 jaar oud. Een soort Trabant met vleugels. Piloot Tim van Tim Smith Air Charters vliegt ons naar Soldotna.
Afscheid nemen is moeilijk, ondanks dat we er maar 1 nacht geweest zijn. Wat een geweldige locatie. Wat een lieve mensen en wat is Meghan een leuke meid. We heeft haar werk geweldig gedaan en was ook nog eens heel gezellig, Waarschijnlijk is ze de komende dagen nog wel bezig met proberen om scheurbuik uit te spreken. We zeggen ook Dennis en Ruth nog even gedag en toen zijn we in het speelgoedvliegtuigje gestapt. Tijdens het instappen roept Tim iets over veiligheid en zo. Zo gaat de deur open, opzij zit een verhaal met info en links is een rode driehoek. Geen idee waarvoor. Ik zit voorin en ik kan hem ook niet vinden, dus ga ik er maar vanuit dat we veilig aan de overkant komen. We vliegen laag, dus onder de wolken en hebben prachtig zicht op de Cook Inlet. We vragen ons wel een beetje af of het allemaal wel goed komt. Er zit weliswaar moderne apparatuur in het vliegtuig, maar Tim lijkt zijn leesbril niet bij zich te hebben. Hij tuurt naar de cijfertjes die hij over moet nemen op het displaytje eronder. Er zijn 4 cijfercombinaties. 3 krijgt hij er voor elkaar, maar de vierde blijft afwijkend. Kan goed zijn dat dat de bedoeling is, maar het geeft toch een beetje vreemd beeld.
Na ongeveer een half uur landen we veilig op de gravelbaan naast de landingsbaan van Soldotna. Dat gaat beter met die grote wielen zegt hij. We doen het hek bij Natron Air weer keurig achter ons dicht, zodat er geen elanden op de startbaan kunnen komen en stappen de camper in op weg naar Cooper Landing. Eerst even bij Fred Meyer naar binnen voor sokken voor mij, want het ene na het andere paar gaat kapot.
Dan naar de Kenai Riverside RV die we gereserveerd hebben. Eerst rijden we er voorbij, want hij ligt na de bocht onzichtbaar wat lager. Verderop zijn we gekeerd en toen zagen we een afschuwelijke camping. Hier willen we niet staan. We checken even in de mail of we al betaald hadden. Dat was niet het geval, dus snel wegwezen. In een van de folders staat dat er nog een camping is in Cooper Landing, dus daar naartoe. We staan nu op de Kenai Princess Wilderness Lodge en RV Park. Onderdeel van de cruiserederij Princess. Het ziet er een stuk beter uit, hoewel we wel dicht op elkaar staan. Maar we hebben een plekje. Het loopt vrij snel vol, want vannacht om 12 uur opent het visseizoen en ze kunnen niet wachten.
We wisselen dollars voor quarters voor de wasmachine en de droger. Dat wordt hoog tijd, want we hebben vrijwel niets meer wat niet rechtop blijft staan. De wasmachine doet er een half uur over en dat is goed gegaan. Het zit nu in de droger en dat vind ik altijd nogal spannend in Amerika. Maar, hoera, het is goed gegaan.
Vanmiddag nog even een wandelingetje van de camping naar de Princess Wilderness Lodge en het pad naar beneden gemaakt. Op de deur van de lodge hing een plakkaat dat er een cow moose met kind en een beer gezien waren, maar wij zagen niets.Wel 2x knaagsporen van bevers, maar niet de dader. Het was een korte hike, maar toch wel aardig.
Om half 7 is het opeens doodstil geworden op de camping. Waarschijnlijk doet iedereen een dutje om vannacht te kunnen vissen.
Heel vreemd! We hebben gegeten en zijn aan het afwassen. Een paar dingen maar, dus het duurt maar even. Voor ik begin wil Jan het rooster van de bbq in het afwaswater leggen, maar ik wil liever eerst afwassen. Hij doet de deur open en zwiept hem in het gras achter de camper. 5 minuten later wil hij het rooster pakken om af te wassen en is het weg!? We hebben niemand gehoord of gezien. Lekker wel. Jan loopt heen en weer en zoekt zich een ongeluk, maar niets te vinden.
21.30 uur: nog vreemder. Jan kijkt even naar buiten en ziet het rooster tegen de steen rechtop staan. Dat stond er net echt niet. Hij heeft eindeloos gezocht en ik heb gekeken en een zwart rooster tegen een lichtgrijze rots valt echt wel op. We verdenken de buurvrouw van nr. 37. Wij staan op 38. Ze ging net even met de hond uit en liet die op het grasje achter onze camper plassen. Ik kreeg opeens ernstige behoefte om op dat moment iets uit de auto te gaan halen. Geen idee wat, maar het was erg nodig. En even later lag het rooster er dus weer. 1 en 1 = 2?
Het was vandaag een bewolkte, maar droge dag. Ongeveer 14 gr C.