We staan op tijd op, omdat we om 07.00 uur opgehaald worden door Robert, de gids voor de tocht over de Dalton Highway naar de Arctic Circle. Hij wordt vandaag bijgestaan door Taylor, een trainee. Het wordt een trip van 192 km = 119 miles, enkele reis en we moeten ook weer terug natuurlijk. We gaan bij een van de hotels in de stad nog een ander stel ophalen en dat is dan het gezelschap voor vandaag. Het zijn Amerikanen uit Wisconsin, Michigan. Hij kan zo een broer zijn van Maarten van Rossum.
We rijden eerst naar een parking van waar we zicht hebben op Mount Denali. Het is prachtig helder weer en we zijn allemaal in ons nopjes, want we horen nu bij de 30 % van de mensen die hem in zijn geheel gezien hebben. Er schijnen zelfs t-shirts verkocht te worden met " you are in the 30% club! " erop. Het is wel op grote afstand, want Fairbanks ligt op 123 mijl van Denali over de weg.
De volgende stop is bij een toegankelijk stuk van de pijplijn.
Hier staan informatieborden, maar Robert vertelt meer dan wat daarop staat. Hij studeert voor leraar en wil geschiedenisles gaan geven op een middle school. Vertellen kan hij alvast! Hij vertelt veel over het leven in Alaska. Hij komt uit South Dakota en is in 2004 naar Alaska gekomen. Hij heeft een aantal jaar voor de Holland America Lijn gewerkt en heeft daardoor veel van de wereld gezien. We zitten met allemaal hondenliefhebbers in de auto en hij weet ook veel te vertellen over de Iditarod trail en de Yukon Quest. Hoe de race wetenschappelijk benaderd wordt door de veterinaire onderzoeken die de honden ondergaan en hoe goed ze onderweg verzorgd worden. Veel honden zijn na die 1000 km nog lang niet uitgeput!
Bij het begin van de Dalton Highway, de weg die ook de ice road truckers rijden, staat het naambord en daar worden natuurlijk foto's gemaakt.
De Dalton is een lange, hobbelige weg. Robert rijdt er meestal met een noodgang overheen en dat resulteert er meerdere keren in dat je met je kont van de bank komt. Een attractie in Disneyland is er niets bij. Ik vraag me dan ook af hoe lang de schokbrekers van die auto mee gaan. Kan nooit langer dan 2 ritten zijn.
We stoppen onderweg regelmatig. O.a. bij de brug over de Yukon River, 1 van de maar 2 bestaande bruggen over een rivier van 2000 km lang. In het visitor center staan 2 stukjes boomstam waarop je aan de groeicirkels kunt zien hoe langzaam de bomen in dit klimaat groeien.
Langs de weg staat vrij hoge begroeiing, dus er is lang niet altijd uitzicht. Dat maakt het soms wel saai.Om half 11 krijgen we een snack. Een belegd broodje, wat knabbels en een flesje water.
Bij Finger Mountain maken we een uitgebreide stop. We wandelen wat rond en genieten van de mooie omgeving. Het wordt hier echt al een beetje toendra-achtig.
Robert kan goed en leuk vertellen, maar de speaker in de auto doet het helaas vaak niet, waardoor Jan een hoop van de verhalen/informatie mist.
Bij de Arctic Circle maken we natuurlijk foto's en genieten we van een lunch met warme stew: een dikke soep die goed smaak en het is erg gezellig. Gelukkig werd de soep in een goed sluitende container vervoerd, anders had er nu vast niets meer in gezeten. De boomgrens ligt nog vele mijlen voorbij de Arctic Circle, daardoor en door het mooie weer, is de belevenis van het over de poolcirkel stappen, anders dan we ons voorgesteld hadden. Ik had veel onherbergzamere streken en op zijn minst een snijdende wind verwacht, maar het ziet er relatief vriendelijk uit.
Op de terugweg is voor mij het zicht nu beter dan op de heenweg en voor Jan andersom. Het is een vrij drukke weg. De conditie valt niet tegen, als je wat langzamer zou rijden. Er is veel vrachtverkeer. Helaas hebben we de hele dag geen wild gezien.
We worden om 19.00 uur tot voor de deur van de camper thuisgebracht. We kregen ook nog een certificaat dat we de poolcirkel bereikt hebben.
's Avonds ruimen we een beetje op en schonen we het fotobestand wat op. Hierbij wis ik per ongeluk de foto's van Denali. Dit is behoorlijk zuur, maar ik kan er nu niets meer aan veranderen. Snel stellen we de rest van de foto's veilig op de laptop.
We zijn best een beetje gaar. We zitten lekker met een biertje en hebben niet veel honger, dus eten we samen 1 pizza uit de oven. We hebben geprobeerd, als voorbereiding op morgen, om de film Into the Wild te kijken, maar na 40 minuten was het op.