De wekker ging om 07.15 uur. We douchen, ontbijten en dumpen, ondanks dat we een full hook up hebben, want de slang is te kort en de druk is te hoog.
Om 08.20 uur vertrekken we naar het vliegveld waar we vriendelijk worden ontvangen door piloot Tim en zijn vrouw Janet en hun 2 boxers. 1 ervan zit even later bijna op schoot, zo lekker vindt hij het om gekriebeld te worden.
 |
| Klondike RV park |
Om 9 uur vertrekken we naar het vliegtuigje, wat vol zit met 7 personen, inclusief Tim. Het is 35 minuten vliegen naar de Silver Salmon Creek Lodge. We landen op het strand en dit gaat zo zacht dat je er niets van voelt. Het lijkt wel een helikopter. We worden meteen heel hartelijk ontvangen. Jim haalt ons met de quad met aanhanger op van het strand naar de lodge. Daar wachten ons nog meer warme ontvangsten. David, de eigenaar, vraagt of we eerst naar onze cabin willen of meteen naar de beren. Wat een vraag. Naar de beren natuurlijk! Daar komen we voor. De bagage is dan al naar de cabin gebracht. Wij hebben geen idee welke en het zal nog lang duren voordat we daar achter komen. Eerst gaan we nog even, op de sokken, want binnen geen schoenen, naar boven om op onze gids te wachten. Daar raken we in gesprek met Maggie, die een vriendin van Joanne, de vrouw van David, is en hier is om te helpen met de moeder van Joanne van 93, die op bezoek is. Warme koekjes worden voorgezet.
Dan gaan we naar beneden en krijgen we rubber laarzen en worden we gekoppeld aan Meghan, de gids voor de dag. Het blijkt al snel een leuke meid te zijn. We delen de aanhanger met Dennis en Ruth uit Texas.
We gaan eerst naar het strand. Daar is een moeder met 2 jongen (3 jarigen) mosselen aan het opgraven. We lopen er naartoe vanaf de quad. Tot onze verbazing gaan we behoorlijk dichtbij. We kunnen ze heel goed zien en ze komen zelf dichterbij. Soms zelfs tot op een meter of 10. Dan lopen we langzaam achteruit en maken omtrekkende bewegingen om ze van de andere kant te zien en ze de ruimte te geven. Ondanks de regen genieten we volop.
Om 1 uur stond de lunch klaar. Schoenen weer uit en op de sokken door de lounge waar Meghan een droogrek bij de houtkachel heeft gezet om onze jassen te drogen. Het weer is bepaald niet optimaal vandaag, maar we genieten zo, dat het niet eens opvalt.
Boven staan in de woonkeuken 2 grote tafels. Het ziet er gezellig uit. Wij delen de tafel met Dennis en Ruth, Kate, een professionele fotografe en Jim en Linda uit Australië. Jim heeft gisteren een halibut gevangen en die eten we vanavond voor het diner. Nu krijgen we ceasar salad en heerlijke verse wraps met vis die we niet thuis kunnen brengen. Het smaakt heel licht gerookt en is lauwwarm. Sammy kan goed koken en ook het overige personeel; Fern en Maddy van housekeeping, is even vriendelijk. Toe krijgen we een lekkere brownie, uiteraard ook zelf gemaakt door Sammy. Softdrinks en koffie/thee zijn naar believen te drinken.
Om 2 uur kleden we ons weer aan en gaan weer op pad. Nu het veld in. Daar komen we al snel Agro en haar 3 kinderen tegen. Meghan staat helemaal (in stilte) te stuiteren en te juichen. Ze is zo blij dat het goed gaat met haar lievelingsbeer. Dit was de eerste keer dit jaar dat ze haar zag. Ze staat niet bekend als de beste moeder, maar alle 3 haar cubs leven nog. Ze zien er een beetje klein, maar gezond uit. Het zijn jongen van 1,5 jaar oud. Maar 30% van de jongen overleeft de eerste 4 jaar. Tot die tijd lopen ze het risico door een mannetje gedood te worden. Ze zijn er nog niet dus. De hele middag loopt Meghan te glunderen. We hebben Agro een poosje gevolgd, wat geweldig was, want we waren weer zeer dichtbij. Op een gegeven moment ging ze zelfs liggen om de jongen te laten drinken. Dat doe je niet als je je niet op je gemak voelt zou je zeggen. Daarna gingen ze even een dutje doen. Wij gingen weer verder het veld in via de loop. Onze wens was nog een grote man te zien en ook deze wens kwam uit, want we zagen een enorme donkerbruine beer in de verte, terwijl we bij een vrouwtje wat alleen was stonden. De beer was erg ver weg en Meghan dacht dat we er niet dichtbij konden komen. In het veld zijn namelijk verschillende sloughs (soort greppels in het moeras), die getijde gevoelig zijn. Maar ze ging het wel proberen. We zijn omgedraaid en in de richting van de grote man gereden. Meghan was blij te zien dat Agro op tijd in veiligheid in het bos was gekomen. De man had een ander vrouwtje op het oog: een heel jong vrouwtje. Zij is nog te jong, maar hij probeerde toch avances te maken. Hij bleef haar volgen. We waren weer erg dichtbij. Zo dichtbij zelfs dat Meghan zei dat we achteruit moesten toen hij onze kant op kwam. Dat vond ik wel even spannend. Hij was zo enorm en indrukwekkend. Zo lang het vrouwtje tussen ons in was, was er niets aan de hand. Inmiddels hadden we al 11 verschillende beren gezien. Het liep tegen etenstijd en Dennis en Ruth wilden naar hun cabin. Ze zijn daar voor de deur afgezet en wij zijn met Meghan nog een klein stukje verder gegaan. Daar was de moeder van vanochtend op het strand. Na die nog even bekeken te hebben, kregen we eindelijk onze cabin, Augustine, te zien. Meghan heeft de kachel aan gedaan, want het was er wel koud. Het ziet er keurig en gezellig uit. Even een droge broek aan en naar de lodge, want om 7 uur is het dinner time. We hebben een biertje meegenomen om in de lounge op de bank op te drinken, maar het was al snel tijd om naar boven te gaan, want de etensbel klonk. We hebben een fles witte wijn gekocht en genoten van de kookkunsten van Sammy. Halibut met lemon en nog wat kruidencrum, basmatirijst en boontjes met ui en knoflook. Heerlijke verse bananentaart toe.
We besloten om na het eten nog een rondje met Meghan te doen. Ruth en Dennis gingen ook mee. We zouden op zoek gaan naar de mannetjes beer. Al vrij snel zagen we 2 beren waarvan er 1 net zo donkerbruin was als de grote van vanmiddag, maar het was niet dezelfde, en een vrouwtje. Ze renden allebei het bos in. Daar worden ze niet gevolgd, dat is hun terrein. Alleen in het veld en op het strand zoeken we ze op. Agro stond aan het begin van het veld, dus daar maar heen. Jim was daar met zijn gasten, maar die kwamen net terug. Agro had geen zin meer en vertrok. Ze lieten haar met rust voor die dag. Dan was er nog de moeder van het strand. Die hebben we nog, samen met de groep van Jim, bekeken en toen besloten om een eind aan de dag te breien. Het was 21.20 uur. We werden door Meghan voor de deur afgezet. Morgenochtend om 7 uur komt ze ons halen voor nog een uurtje beren zoeken voor het ontbijt. Het tij is dan nog te hoog om naar het strand te gaan, maar misschien zien we op het veld nog wat.
In de cabin genieten we van de rest van de fles wijn. We zijn meer dan tevreden.
Het heeft een groot deel van de dag geregend en in het veld waren veel muggen, maar het is ons amper opgevallen.
