Om kwart voor 8 zijn we wakker en gaan we douchen. Heerlijke douche, goede straal, goede temperatuur. We hebben niet echt haast, want we hoeven pas om 10.45 uur bij de boot te zijn. Wel moeten we voor die tijd nog naar het kantoor, wat op loopafstand ligt en we willen nog een keer naar de Safeway voor muffins die ze gisteravond niet meer hadden. Jan z'n been is gelukkig wat beter.
De mevrouw bij het Lu-Lu Belle kantoor was alleraardigst en we werden, net als op de camping bij de Russian River, verzocht een pin op de wereldkaart te plaatsen. Lastig met die reislustige Belgen en Nederlanders. Ik ben op de terugweg even alleen doorgelopen naar de Safeway, waar de bakker nog niet geweest was.
Om 10.15 uur zijn we rustig richting haven gelopen en hebben de "boulevard" bekeken. 1,5 winkel, maar het ziet er wel aardig uit.
Dan naar de boot. Kapitein Fred vaart hier al sinds 1979 met Lu-Lu Belle en nog steeds is hij enthousiast. Waarschijnlijk mag hij van zijn vrouw niet met pensioen. Hij kletst 5 kwartier in een uur en dat is zacht uitgedrukt. De Aurora is een niet te grote, goed onderhouden boot met veel gelakt hout en "Perzische" tapijten. Het ziet er gezellig uit. Het is niet helemaal vol en dat is altijd prettig.
In de haven begint hij al honderduit te vertellen over de visindustrie. Net buiten de haven, als hij over de olie-industrie aan het vertellen is, de overslag van de pijplijn naar de tankers ligt aan de overkant van de baai, zien we een groepje zeeotters. Daar zijn ze hier erg blij mee, want die komen alleen als het water schoon is en met de historie van de Exxon Valdez in het achterhoofd, is dat heel mooi. Later zien we een walvis in de verte, maar anders dan de spuit en het onderduiken in de verte zien we niets. We hebben 14 minuten gewacht, maar hij kwam niet meer boven. Ze kunnen 45 minuten onder water blijven, maar dat was te lang om te wachten. Bovendien weet je nooit waar ze dan weer boven komen. Ook zien we verschillende Dall Porpoises, supersnelle dolfijnen, verkleed als mini orka. Ze zijn zo snel, dat ze niet te fotograferen zijn. Heel even zwommen ze met de boot mee, maar ze kunnen 40 mijl per uur zwemmen en goed duiken, dus ze zijn steeds weer weg.
 |
| dit is echt de beste foto die we hebben van een Dall Porpoise... |
De aanvankelijk wat grauwe dag met wat druppen toen we in de haven lagen, klaart op. We nemen een koffie en een hot chocolat en kletsen wat met Amerikaanse reisgenoten. Zij hebben ook de Top of the World Hwy gereden en lieten foto's zien bij mooi weer. Was inderdaad mooi. Zij zei dat ze het nooit meer deed, want het was zo eng. Geen idee waar ze het over had. Dat hebben wij absoluut niet zo ervaren. Tussendoor vliegen we 2 x naar buiten voor iets interessants.
We komen ook langs de plek waar we gisteren zeeleeuwen zagen, maar nu gaan we er echt naartoe. Maar eerst gaan we op zoek naar puffins (papagaaiduikers). Deze vogels leven op de rotsen. We zijn zelfs helemaal een grot in gevaren, maar we hebben ze niet gezien. Jammer, die stonden nog op ons lijstje. Ik heb, denk ik, wel mooie foto's van Bald Eagles kunnen nemen. De zeeleeuwen blijken met heel veel te zijn. Dit zijn Stellar Sealions, niet te verwarren met de Californische zeeleeuw. Die zijn zwart en blaffen en deze zijn bruin huilen meer. Een stel is enorm aan het opscheppen over hoe goed ze kunnen zwemmen. Wat een uitslovers. Leuk! Het is prachtig weer geworden; half bewolkt met een zonnetje. Fred vertelt dat het water 44 F (6,6 C) is en de buitentemperatuur 54 F (12,2 C).
Dan gaan we even naar binnen en nemen een kop clam chowder. Smaakt goed, maar niet zo goed als ik me die in Monterrey in '95 herinner.
Nu gaan we op weg naar de Columbia gletsjer. Dit is de grootste getijdengletsjer van Alaska en we kijken ernaar uit om brokken in zee te zien storten. Al snel zien we een paar ijsschotsen die we gisteren ook gezien hebben. Nu gaan we wel de baai in en komen in een compleet ijsveld terecht. Fred wordt zelfs even stil, omdat hij moet laveren tussen de ijsbergen door. Het is prachtig hoe het blauwe licht weerkaatst wordt. Sommige plekken zijn echt knalblauw. We varen verder er er komt steeds meer ijs om ons heen. Ik zie nog een zeehond op een ijsberg, maar die wilde niet heel lang blijven zitten. Op een gegeven moment kunnen we niet verder. Het zou wel kunnen, maar het is nog 8 mijl naar de voet van de gletsjer en daar zouden we dagen over doen volgens Fred. Daar hebben we geen tijd voor. De gletsjer is de afgelopen tijd erg actief geweest, vandaar al het ijs hier. Hier tussen het ijs is het duidelijk kouder, nog maar een graad of 36 F (2,2 C). Hij legt het schip stil en de 2 dames van de crew maken foto's van iedereen met de eigen camera's. Een foto op de voorplecht met de ijsbergen op de achtergrond.
Dan weer terug richting Valdez. Op ruim een uur voor het eind cirkelt hij nog een poosje rond op zoek naar een walvis, maar er was niks te zien. Om half 7 varen we de haven weer in, om 11.00 uur vanochtend waren we vertrokken. Het was een mooie dag en we hebben veel gezien. Tussen de ijsbergen varen was een absolute belevenis. Wel jammer dat we geen puffins gezien hebben. Daar hadden we wel een beetje op gerekend en we hadden ook verwacht zeker walvissen te zien. Daarvoor kun je blijkbaar dus beter een Kenai Fjord Tour doen.
Omdat we bedenken dat we eigenlijk geen eten in huis hebben, gaan we maar weer eens naar de Safeway. We proberen voor een paar dagen boodschappen te doen en dat valt niet mee. Uiteindelijk komen we weer met een lading plastic tasjes, want ze doen hier niet erg aan terugdringen, met boodschappen thuis.
We zitten lekker met een chippie en een biertje en Jan bekijkt op internet het nieuws even, als we om half 9 2 kant en klaar maaltijden n de oven schuiven. Spannend! Dit gaat wel even duren want het moet er ongeveer 40 minuten in. Het was eigenlijk niet om te pruimen, maar we hebben geen honger meer. We kletsen gezellig nog wat en gaan op tijd met boek en ijs naar bed. Morgen een lange reis met een beginstop hier in Valdez bij het museum.