De wekker gaat om 07.15 uur. We gaan, met onze muntjes die overigens gratis waren, op naar 8 minuten warm water. Hoewel het een oude boel is, werkt het goed en is de onverwarmde cabine niet zo koud als we verwacht hadden. Terug in de camper zet Jan koffie en ruimen we de laatste dingen op, Ik droog mijn haar met mijn super-reisföhn van de Mediamarkt voor een prikkie. Nog even langs het dumpstation en dan naar Canadream. Dat is amper 10 minuten rijden.
 | |
| De grootste windvaan ter wereld |
Daar worden we verwelkomd door Willie. Hij neemt de kilometerstand op (we hadden ongelimiteerde kilometers/mijlen) en vraagt of alles naar wens was. Verder wordt er niet gecontroleerd en krijgen we in het kantoor van Connie probleemloos de € 750,- borg teruggestort.
We moeten even wachten tot het busje terug is van het vliegveld met nieuwe klanten. Dat is vlakbij en dus duurt het niet zo lang. Er worden vandaag 9 campers opgehaald en 7 ingeleverd.
Eenmaal in het busje is het letterlijk 3 minuten rijden naar het vliegveld. We zijn wel vroeg, maar we hadden niet verwacht dat het inleveren zo snel zou gaan. We checken de koffers in en gaan zitten lezen. Ik koop, in de enige winkel die het vliegveld rijk is, een koelkastmagneet: Do not feed the moose. Het scherm geeft aan dat het vliegtuig 9 minuten vroeger dan gepland zal aankomen. De security gaat soepel. Wel is er een Italiaan voor ons die zo slim was geweest een zakmes in zijn handbagage mee te willen nemen en dat mag niet hè? Dat is al een poosje zo. Van welke planeet kom je dan?
Boarden gaat lekker rommelig. Iedereen loopt door elkaar, maar we komen toch we in het goede vliegtuig terecht. Niet zo moeilijk, er is er nl. maar 1.
Om 11.35 uur gaan we taxiën en dan merken we dat de rugleuningen helaas niet verstelbaar zijn. Dat wordt dus 2.10 uur rechtop zitten en Jan heeft al last van zijn rug. Ik hoop wel dat we wat te eten krijgen, want we hadden geen ontbijt meer en ik heb honger.
Helaas geen eten, alleen een drankje. We landen om 13.40 uur in Vancouver en gaan eerst op zoek naar wat te eten. Bij gate D eten we Aziatisch. Dat valt niet tegen en is ook nog betaalbaar. We zijn achter de security gebleven, dus daar hoeven we niet nog een keer doorheen. Om 15.45 uur kunnen we volgens schema boarden, maar dat is niet het geval. Het duurt nogal even want er moet een bont gezelschap mee: enorm veel kinderwagens (10), rollators (3) en een rolstoel. De overige passagiers hebben ook veel kinderen, er is een dwerg en 1 heeft een kat bij zich. We krijgen bijna het gevoel dat je zonder kinderen niet mee mag. Het boarden zelf verloopt niet echt soepel. Eerst mogen de kinderwagens en de kreupelen, dan de business class en dan wordt het vliegtuig van achteren naar voren gevuld. Wij zitten Premium Economy, rij 25, en dat betekent dat we de laatste groep zijn die erin mag. Het is 16.20 uur als we instappen en dat is de tijd dat we eigenlijk hadden moeten opstijgen. We krijgen een sapje en horen dat we vertraagd zijn omdat het vliegtuig te laat was binnengekomen en er was iets met een bagagekar. Ik hoop dat onze koffers vanuit Whitehorse meegaan. Om 17.05 uur rijden we achteruit, 17.15 uur lift off. Over 8 uur en 50 minuten zijn we in Frankfurt.
Ondanks de vertraging komen we niet veel te laat aan. Het Premium is weer uitstekend bevallen. Het eten is niet geweldig, maar dat is het in een vliegtuig eigenlijk nooit. Business Class is wel beter, maar ook geen haute cuisine. Frankfurt blijkt een vervelend vliegveld te zijn. Wij zullen het, als het kan, niet meer op het programma zetten. Het is er ongezellig en rommelig qua organisatie. We moeten aardig doorlopen, want we komen van de verste gate. Dat lijken wij altijd te hebben, waar we ook vandaan komen. Dan moeten we ook nog met een treintje naar een andere terminal. Dan de paspoortcontrole die niet echt vlot gaat. en de security schiet hier ook niet op. De trolley moest open. Daarin zat mijn reserve e-reader. Die was ik helemaal vergeten. In Whitehorse zat hij er overigens ook al in, maar daar heeft niemand er wat van gezegd. Daar staat tegenover dat ik mijn riem nog om had en daar heeft de bodyscan dan weer niet op gepiept. Je kunt er geen peil op trekken. Na 20 minuten moeten we al boarden (12.15 uur), maar ondanks dat iedereen er al (door elkaar) staat, gebeurt er niets. Eerst was er al omgeroepen dat de vlucht overboekt was en dat ze vrijwilligers zochten om om te boeken naar een andere vlucht tegen een vergoeding. Normaal zouden we hier wel oren naar hebben, maar we waren al zo'n 22 uur onderweg en we wilden niet nog langer wachten.
Uiteindelijk is de hele club in het vliegtuig gepropt, al te laat en toen iedereen zat, riep de piloot om dat we nog niet weg konden, want doordat we te laat waren, hadden we een ander tijdslot op Schiphol gekregen en daar moesten we op wachten. Al met al een vertraging van 50 minuten.
In Amsterdam was het weer een heel eind lopen en moesten we wachten op de koffers. Die hadden we om 15.00 uur. Toen een treinkaartje kopen en kijken hoe laat de trein naar Mariahoeve gaat. 15.30 uur. Dat viel mee.Tot we op het perron kwamen en zagen dat er verschillende treinen uitgevallen waren, waaronder de onze. We dachten gisteren of eergisteren gelezen te hebben dat er minder treinen reden door de hitte. Hoe verzinnen ze het. We hebben toen de trein naar Leiden genomen en zijn daar overgestapt.
De auto stond keurig klaar. Wel weer even wennen in een gewone auto, waar je ook nog in moet schakelen.
Thuis constateren we dat Idse het prima gedaan heeft, voor het eerst 3 weken alleen.
Epiloog